Ludmiła Mestigen
|
||||
* * *Herb Rodziny von Dohna widoczny na Epitafium herbarz Siebmachers Wappen-buch von 1605 - część I, tablica 19 * * * |
||||
| Dzięki
życzliwości Pana Macieja
Wiśniewskiego, fragmentarycznie odczytano napis wokół
epitafium: "(...)
DIE*EDLE*WOLGEBORE/
(NE*FRA)V*LUDEMILLA*GEBORE/ (NE*BU)RGGRE(FIN)*VO(N)*DO(N)AU*HER/ (...) NS*MESTIGEN[?]/ VON*ZIBIEN*IN*DER*MARCK*SELIGE/ GELOSNE*WITFRAV*F(...)". Co po przetłumaczeniu brzmi mniej więcej tak: "Szlachetna Wolno
Urodzona,
Pani Ludmiła zd. Burgrabianka von Donau, wdowa po Panu Hansie Mestigen z Zibien w Marchii Brandenburskiej Przypisy:
1. Osoby z najbliższej rodziny (wg. portalu genealog. http://www.familienforschung-peters.de): - rodzice: ojciec - Abraham I. zu Dohna (+ ok.
1491) - syn Conrada II von
Dohna i Anny von Wiesenburg,
matka - Margarethe von Thadet (+ po 1504) - córka Christopha von Thader (+ po 1484) i NN von Blankenstein. Nie jest to jednak zgodne z herbami na płytach nagrobnych, bo wg nich matką Doroty była N von Bischowswerdt, co znajduje potwierdzenie w "Kuriositäten des schlesischer Adels" Teil 2 , J. Sinapio, 1728 - str. 1131, - rodzeństwo: Heinrich
VIII - (+ 1417) jego żona Katharina von Nostitz zmarła przed
1520,
Balthasar - zmarł przed 29 maja 1521, Wenzel - utonął we Wrocławiu w 1552 roku, Dorota Anna Jadwiga (wg innego portalu genealogicznego). - małżonek - Pani Bogna Ludwig podpowiada - i słusznie - że nazywał się Hans Mestigen z Zibien w Marchii Brandenburskiej. 2. Epitafium odkryte w czasie remontu posadzki, w 2003 roku. Odwrocie stanowiło wejście do świątyni, stopień zużycia, podpowiada że leżało tam od dawna. Na razie kamień został wtopiony w plac przy Kościele. Docelowo znajdzie swoje miejsce w kaplicy MB Anielskiej. 3. Tablica była pęknięta jeszcze przed wydobyciem. 4. Zdjęcie epitafium ze zbiorów Pani Bogny Ludwig. 4. Jej Postacią zainteresowałem się ponownie 20 czerwca 2015 roku i pod tą datą umieszczam Ją w Księdze Zmarłych, abyśmy po 500 latach mogli się modlić także za Jej Duszę. Parafia otrzymała ten tekst od Pana Aleksandra Mucha - Dziękuję.W 2015 roku wiedzę uzupełniono o materiały Pani Bogny Ludwig
| ||||
